من بنده ى عشقم زجهان آزادم

با قلب دخيل بسته ی خود شادم

با چشم دل ايكاش ببينم روزي

جاروكش صحن پاك گوهرشادم

اصغر چرمي

زوار تو را زائر حج مي بينيم

در طوف حرم كور و فلج مي بينيم

صد حج قبول را به يك دور زدن

در مرقد ثامن الحجج مي بينيم

اصغر چرمي

سلطان رضا رضايتى مى خواهم

درياى شفا شفاعتى مي خواهم

بر پنجره فولاد شما دل بستم

بيمار شدم عيادتى مى خواهم

اصغر چرمي

از هجر حريم علوى خسته شدم

چون مرغ شكسته بال و پربسته شدم

يك بار پريدن به هوايت كافيست

بر گنبد زرين تو وابسته شدم

اصغر چرمي

از روز الست دل به حيدر دادم

تا در دو جهان علي كند امدادم

با عشق نجف، مرقد مولا امشب

من زائر صحن پاك گوهرشادم

اصغر چرمي

من معتقدم نجات ما دست رضاست

محبوب شده دلي كه پابست شماست

تو صاحب كوثري و زمزم هر دو

يك جرعه ى آب در حريم تو شفاست

اصغر چرمي

عشق است فقط پيش شما رو بزنيم

در نــزد شــما آمده زانــو بزنيم

يك صبح قشنگ با لباس خدام

بر گرد حرم آمده جارو بزنيم

اصغر چرمي

بيمار شدم ، شفا نگيرم چه كنم

از دست شما دوا نگيرم چه كنم

با سر به زمين خورده ام اي آقاجان

امروز اگر ، كه پانگيرم چه كنم

اصغر چرمي

ارباب رضا رضايتى مى خواهم

بيمار شدم عيادتى مى خواهم

بر پنجره فولاد شما دل بستم

درياى شفا شفاعتى مي خواهم

اصغر چرمي

با مدح و ثناخوانيتان زنده شدم

در ذكر على و آل پاينده شدم

وقتي كه شنيدم تو شفيعم هستي

از جرم و گناه خويش شرمنده شدم

اصغر چرمي

هـر چند کـه نـوکـریّ ما نـا چیز است

در سینه ی ما عشق رضا لبریز است

ما هر چه کـه داریم از لطف رضاست

الحق کـه رضا شفیع رستاخیز است

اصغر چرمي

خاك كف كفشداريت را عشق است

حال خوش بيقراريت را عشق است

 هر چند از آن حريم دورم اما

خدامي افتخاريت را عشق است

اصغر چرمي

در محضر دوست نامي از ما ببريد

يا مرحمتي پيامي از ما ببريد

گر قسمتتان زيارت قبر رضاست

بر حضرت او سلامي از ما ببريد

اصغر چرمي

ای لطف تمام یا رضا  ادرکنی

ای فیض مُدام یا رضا ادرکنی

بر محضر پاکت ای امام معصوم

پیوسته سلام یا رضا ادرکنی

ای با تو حلال باده ی صاف خلود

غم با تو حرام یا رضا ادرکنی

ای شه بپذیرم  نظری کن بر ما

یا نور و امام  یا رضا ادرکنی

با لطف شما روزی خود می گیریم

ای رحمت عام یا رضا ادرکنی

با حضرت حق بگو که لایق سازد

این بنده ی خام یا رضا ادرکنی

در صحن شما یاد خدا کرد دلم

ای جان کلام یا رضا ادرکنی

در پای ضریحتان من عاشق شده ام

ای شوکت تام یا رضا ادرکنی

با نام تو جاری شده الطاف خدا

دریای مرام یا رضا ادرکنی

با نام تو خشنود شود حضرت حق

ای ختم کلام یا رضا ادرکنی

ای نام تو احیاگر آئین علی

ای حسن ختام یا رضا ادرکنی

در روز تولدت تصدّق بنما

یک حجّ تمام یا رضا ادرکنی

اصغر چرمي

بعد ميلاد رضا چشم دلم گريان است

دل عاشق ز غم كرببلا  نالان است

وعده اى داد دلم در شب ميلاد رضا

هر كه بشكست دلش در عرفه مهمان است

 اصغر چرمى

من بنده ى عشقم زجهان آزادم

با قلب دخيل بسته ی خود شادم

با چشم دل ايكاش ببينم روزي

جاروكش صحن پاك گوهرشادم

 اصغر چرمي

عشق است فقط پيش شما رو بزنيم

در نــزد شــما آمده زانــو بزنيم

يك صبح قشنگ با لباس خدام

بر طوف حرم آمده جارو بزنيم

اصغر چرمي

در محضر دوست نامي از ما ببريد

يا مرحمتى ، پيامى از ما ببريد

گر قسمتتان زيارت مشهد شد

بر حضرت او سلامي از ما ببريد

اصغر چرمی

آرام کن به جامی شور و نوای ما را

سلطانی و دمَت گرم داری هوای ما را

از سفرۀ کریمان عمری ست فیض بردیم

پر کرده ای همیشه تو کسیه های ما را

دادیم تا سلامی تحویلمان گرفتی

از خاطرت نبردی حتی صدای ما را

سهمیۀ گدایان محفوظ باشد اینجا

بگذاشتی کناری سهم عطای ما را

باز آمدیم ای دوست بار گناه بر دوش

راضی نما دوباره از ما خدای ما را

روزی اگر بنا شد ما را ز در برانی

گو مادران بپوشند رخت عزای ما را

زیباییِ ضریح و ایوان و صحن هایت

در گوشۀ حریمت بسته است پای ما را

جان جوادت آقا جان عزیز لیلا

امضا نما دوباره کرببلای ما را

باب الجواد یعنی صحن علی اکبر

تنگ غروب دیدی تو گریه های ما را

در پیش چشم بابا اکبر شد اربا" اربا

فرمود شاه: عباس، آور عبای ما را

قاسم نعمتی
 

سلام بر تو اماما، تو را سلام، امام!

شکسته ایم ز داغی بزرگ امام، امام!

غریب را ننوازد مگر امام غریب

غریب آمده ام پیش تو سلام ، امام!

غلام حلقه به گوش تو ماه و خورشیدند

متاب روی از این کمترین غلام ، امام!

قصیده دارم و چشم انتظار اذن توام

اجازتی که بخوانم تو را به نام ، امام!

بجز مقام "رضا" از رضا طلب نکنم

فقیر حالم و مستغنی از مقام، امام!

مرا دلی ست که پیدا نمی کنم آن را

دلی که گم شده در موج ازدحام، امام!

غم غریبی و اندوه کودکان، تب مرگ

گلایه از که کنم؟ شکوه از کدام؟ امام!

اگر چه شب شب شادی ست، دل عزادار است

بگو که خنده حلال است یا حرام؟ امام!

تویی که زهر جفا خورده ای ببین ما را

زمانه زهر جفا می کند به جام، امام!

تویی جواز نماز دل شکستۀ من

تویی رکوع و تویی سجده و قیام، امام!

تویی که واسطه العقد آل یاسینی

تویی حلاوت ذکر علی الدوام، امام!

تو شرط عشقی و بر کوه های نیشابور

خدا نوشته به فیروزه این پیام، امام!

در این مصیبت عظمی چه جای مولودی

شکست پشت من و قامت کلام، امام!

شکسته پشت مدینه ،شکسته پشت بقیع

شکسته است دل مسجدالحرام ،امام!

در این سپیده که میلاد آفتابی توست

بخوان شکسته دلان را به بارعام، امام!

به حاجیان بگو از راه کعبه برگردند

به خاکبوسی این خیمه و خیام ،امام!

گرسنه اند یتیمان، مگر ز سفرۀ تو

تبرّکی ببرم پاره ای طعام، امام!

کبوتران پریشان چه می کنند آن جا؟

پریده اند به روی کدام بام؟ امام!

گذشت هفته ای از غم، امام هشتم عشق

تمام کن غم و اندوه را ، تمام، امام!

به خانه های شکسته بگو که برخیزند

به احترام تو، آری، به احترام امام

شد درست بگویم تمامت غم را

نشد تمام شود شعر ناتمام ، امام!

هماره پرتو ماه تو باد بر سرمان

هماره سایۀ مهر تو مستدام، امام!

وداع با تو سلامی دوباره است ، سلام

سلام بر تو اماما، تو را سلام، امام!

علیرضا قزوه

هـر چند کـه نـوکـریّ ما نـا چیز است

در سینه ی ما عشق رضا لبریز است

ما هر چه کـه داریم از لطف رضاست

الحق کـه رضا شفیع رستاخیز است

اصغر چرمی

الحق که شفیع ممکنات است رضا

هم صاحب کشتیّ نجات است رضا

من معتقدم نجات ما دست رضاست

بـالا تـر از ایـن ربـاعـیـات است رضا

اصغر چرمی

در شــام ولا بــوی فــرج مــی آیــــــد

در صحن رضا کور و فــلج مــی آیــــــد

ای دل چه نشسته ای شب میلاد است

بـرخیز که ثامـن الحُجَج مــی آیــــــد

اصغر چرمی

او وعده ی حقِّ سوره ی کوثر بود

نــورانـیـتـش چو صورت مــادر بود

با حبِّ ولایتش همه شیعه شدیم

او وارث نــور حضـرت حیــدر بود

اصغر چرمی

عطر نفسـش در دو جهان پیـچیـده

فردوس بــرین به خلقـتــش بالیــده

حوریّ و مَلک به پای بوس آمده اند

چــون نــور خدا ز روی او تــابــیــده

اصغر چرمی

الــحــق کــه زیــارت رضــا عالــی بود

در محضر دوست جای خوشحالی بود

اطــراف حرم شــب ولادت غوغاست

درپــای ضریــح جایــتــان خالی بود

اصغر چرمی

غنچه ای وا شد دوباره رو به سوی آسمان

مــحــو زیــبــاییِّ او چشمان خیــس باغبان

یک تبــسم کرد خورشید ولایــت بــر رخش

ابــر رحمت آمد و تشکیل شد رنگین کمان

رنــگ سبزش بیشــتـر دارد تجلی می کند

جلوه ی سادات می ریزد ز دست عرشیان

مرز این رنگین کمان از فرش تا عرش خداست

یک سرش دست امام و سمت دیگر در جنان

باغبان موسی  بن جعفر ، گل علی موسی الرضا

ایــن امام بی کسان و او امام عاشقان

مرغ دل پر می زند در بوستان اهل بیت

در هوای شام میلاد رضا ، تصنیف خوان 

طبع ناقابل کجا عنوان نماید مدح او؟

حضــرت جبریل باشد مادح این خاندان

اصغر چرمی

ای لطف تمام یا رضا  ادرکنی

ای فیض مُدام یا رضا ادرکنی

بر محضر پاکت ای امام معصوم

پیوسته سلام یا رضا ادرکنی

ای با تو حلال باده ی صاف خلود

غم با تو حرام یا رضا ادرکنی

ای شه بپذیرم  نظری کن بر ما

یا نور و امام  یا رضا ادرکنی

با لطف شما روزی خود می گیریم

ای رحمت عام یا رضا ادرکنی

با حضرت حق بگو که لایق سازد

این بنده ی خام یا رضا ادرکنی

در صحن شما یاد خدا کرد دلم

ای جان کلام یا رضا ادرکنی

در پای ضریحتان من عاشق شده ام

ای شوکت تام یا رضا ادرکنی

با نام تو جاری شده الطاف خدا

دریای مرام یا رضا ادرکنی

با نام تو خشنود شود حضرت حق

ای ختم کلام یا رضا ادرکنی

ای نام تو احیاگر آئین علی

ای حسن ختام یا رضا ادرکنی

در روز ولادتت تصدّق بنما

یک حجّ تمام یا رضا ادرکنی

اصغر چرمی

دل اگر دیده به دلدار نبندد چه کند

دیده گر از کرمت بار نبندد چه کند

تا دل سوخته را مثل تو دلداری هست

دل اگر دیده ز اغیار نبندد چه کند

دارد آن خاک وجوبت که ندارد کعبه

زائر این حرز به دیوار نبندد چه کند

دل ز عالم به خدا حُجب نگاهت ببرد

مِهرت آیینه به رخسار نبندد چه کند

دلبری چون تو که دل هاست گرفتار غمش

چشم بر چشم گرفتار نبندد چه کند

کیست شایستۀ مدح قد سرو تو رضا

دل دخیل قدم یار نبندد چه کند

سائلت وقت عبور تو ز بازار نظر

راه با چشم خریدار نبندد چه کند

تو رضایی و خدا روح رضامندی تو

می سزد سجده به اسماء خداوندی تو

ای همه عالم امکان شده سرگردانت

وی سر خان ولای تو همه مهمانت

همه افلاک به زیر قدمت ریگ رَهَند

همۀ کون و مکان ریزه خور دستانت

پلک مستانه چو بر هم بنهی شب گردد

دیده چون باز کنی روز شود حیرانت

سایه بر سر فکن ای دودۀ زهرا و علی

دودمان تو نظر دوخته بر چشمانت

پارۀ جان پدر کوثر ثانی رسول

مادرت محو ز بر داشتن قرآنت

چون به توحید گشودی لب شیرینت را

مَلَک از هر سخنت بُرد دُر غلطانت

انبیاء کارگذار ره نورانی تو

پاسبانان مقرب همگی دربانت

تو رضایی و خدا روح رضامندی تو

می سزد سجده به اسماء خداوندی تو

گرچه گشتیم سخن ساز نگفتیم از تو

هر چه گفتیم سخن باز نگفتیم از تو

آری از هر دری آوای غزل سر دادیم

ای غَمَت جاذبه پرداز نگفتیم از تو

از دم عیسی مریم همه دم دم زده ایم

ای مسیحای بشر ساز نگفتیم از تو

سخن از کشف و کرامات بزرگان گفتیم

ای همه عمر تو اعجاز نگفتیم از تو

گر تویی ضامن آهو و شفا بخش مریض

کیست طاغوت برانداز نگفتیم از تو

تو ولیعهد همه آل رسول اللهی

گر چه سلطان سرافراز نگفتیم از تو

تو رضایی و خدا روح رضامندی تو

می سزد سجده به اسماء خداوندی تو

ای همه مُلک جهان بر تو خراسان آقا

ذره خورشید شود نزد تو آسان آقا

آشنایان اگر ای یار تو را نشناسند

می شناسند تو را چهره شناسان آقا

گر همه عالم و آدم ز رهت برگردند

تا خدا هست دلت نیست هراسان آقا

قدر لطف تو اگر خلق ندانند بد است

ای دعاگوی همه نیک سپاسان آقا

حیف اگر رنگ مناجات نگیریم از تو

که تو دوری کنی از سست حواسان آقا

میزبان داری اشرار ز اخلاق تو نیست

می نشینی به بَر کهنه لباسان آقا

هر گَه از کرب و بلا دور بمانی یعنی

کربلای دل ما هست خراسان آقا

تو رضایی و خدا روح رضامندی تو

می سزد سجده به اسماء خداوندی تو

محمودژوليده

تو آمدی و بر این باغ آبرو دادی

بهار بودی بر باغ رنگ و بو دادی

قدم به خاك نهادی تمام هستی را

به پاس مقدم خود قدر و آبرو دادی

ظهور كردی و آفاق از تو روشن شد

به چشم بی رمق مهر و ماه سو دادی

ز فیض نور خود ای آفتاب هستی بخش

به آسمان و زمین جلوه ای نكو دادی

تو هشتمین خم جوشندۀ تولائی

كه بر تمامی تشنه لبان سبو دادی

ز هجرتی كه تو را از مدینه كرد جدا

چه حسرتی به دل بی قرار او دادی

ز جای پای تو سبز است خاك نیشابور

به خاك پاك خراسان تو آبرودادی

كلام وحی ز لب های تو شنیدن داشت

كه شرح حصن ولا را تو مو به مو دادی

نماز عید تو شد یك حماسۀ دیگر

پیام بر همه از لاتفرقو دادی

به هركسی كه به دارالأمان تو رو كرد

همیشه فرصت و امكان گفتگو دادی

فدای قلب رئوفت شوم كه دل ها را

كبوترانه به این آستانه خو دادی

عجیب نیست زتو گر به گوشه چشمی

جواب این همه چشم پر آرزو دادی

برای عرض ارادت «وفائی»آمد و گفت

سیاه نامۀ ما را تو شستشو دادی

سیدهاشم وفائی

بیا كه قبلۀ دل، كعبۀ رضا این‌جاست

بیا كه مشرق انوار كبریا این‌جاست

بیا به طور تجلی بیا به بزم حضور

بیا كه معنی والشمس و والضحی این‌جاست

دری كه هر كه بساید به آستانش سر

ز رنج و محنت و غم می‌شود رها این‌جاست

اگر كه ملتجی و مضطر و پریشانی

بیا كه مقصد ارباب التجا این‌جاست

بیا به عرض نیاز و ادب كه ز امر خدا

كسی كه تابع حكمش بود قضا این‌جاست

به‌هوش باش در این آستان عرش‌نشان

كه ركن دیـن خدا، فخر ماسوا این‌جاست

بیا كه درگه شمس الشموس، رأس رئوس

كه خلق راسـت به خلاّق رهنـما این‌جاست

مزار رهبر هشتم امان خلق جهان

قویم عروه دیـن مشهد لقا این‌جاست

بـه پای عجز و بـه حال خلوص درآی

به ایـن حرم كـه سرِچشمـۀ بقـا این‌جـاست

بیا به روضۀ رضوان و وادی ایمن

بیا كه حجْـر و حجَـر، زمزم و صفا این‌جاست

دهید مژده به بیمار و دردمند غمین

كه آن‌كه هست به درد و مرض شفا این‌جاست

جمال صبح ازل، نـور دیـدۀ حیدر

سلیل خیر رسل ختـم انبیـا این‌جاست

امام ثامن ضامن علـیّ بن مـوسی

بـزرگ حجت حق، آیت خدا این‌جاست

بیـا بیـا و طلـب كن هـر آن‌چـه می‌خواهی

كه منبع كرم و معـدن سخـا این‌جـاست

بیا چـو «لطفی صافی» بگو به بانگ رسا

بیا كه روضۀ سلطـان دین رضا این‌جاست

به گوش «لطفی صافی» سروش غیب، سرود

بیا كـه روضۀ سلطـان دیـن، رضـا این‌جاست

آیت الله صافی

آن حریمی که در آن دل ها کبوتر می شود

پر زدن تا محضر زهرا میسر می شود

عشوۀ معشوق و ابراز نیاز عاشقان

به وصال عاشق و معشوق منجر می شود

این نسیم عفو از آب و هوای گنبد است

هر سحر کل حرم از آن معطر می شود

در کنار دست صاحبخانه منزل می کند

زائری که وارد صحن مطهر می شود

آب سقاخانه اینجا طعم کوثر می دهد

عطر و طعمش موجب ایمان کافر می شود

هر دلی اینجا توسل کرد عرشی می شود

هر سری اینجا به خاک افتد سرور می شود

با تمام غصه ها هر طور می شد آمدم

گفتم از مشهد به بعد اوضاع بهتر می شود

من هو یعطی الکثیر بالقلیل آقای ماست

پاسخ یک خواهش اینجا صد برابر می شود

خوش به حال زائری که بعد مشهد آمدن

دل پسند زادۀ موسی بن جعفر می شود

عطر و بوی کربلا دارد حریمت، این گدا

کی دوباره زائر ارباب بی سر می شود

از حرم تا قتلگه، از قتلگه تا به حرم

این مسیر از اشک های فاطمه تر می شود

حسین قربانچه

ای نام تو خوشبوتر از آلاله و شب بو

یک عالمه گل کاشته ام در خم ابرو

خورشید هم از شرق نگاه تو می آید

هر صبح که در بند کنی حلقه ی گیسو

از دانه ی اشک دل زوّار تو روئید

بر گِرد ضریح تو چنین حلقه ی بازو

مشغول طواف حرمت، هر چه کبوتر

مهمان صفای قدمت هر چه پرستو

تصویر فلک یکسره در صحن تو پیداست

از بس که به آن بال ملائک زده جارو

تا صید کند یک نظر از گوشه ی چشمت

صیّاد که ناله زده:یا ضامن آهو

پیش تو دراز است مرا دست گدایی

با کاسه ی دل، کاسه‌ی سر، کاسه ی زانو

ای ناب ترین مایه ی الهام غزل ها

با تو چه نیازی است به معشوق و لبِ جو

بیمار توأم آقا! نذرت دل تنگم

بنویس برای دل من نسخه و دارو

عباس احمدی